مطالعه آزمایشگاهی کاربرد پلیمر معدنی آلومینیم در حذف کدورت از آب

امروزه در ایران، منعقدکننده هایی که بیشترین کاربرد را در تصفیه خانه های آب دارند، سولفات آلومینیم (آلوم) و کلرید فریک می باشند. این در حالی است که در کشورهایی نظیر کانادا، ایتالیا، امریکا، چین، فرانسه و انگلستان و به تازگی در ایران در تصفیه خانه بابا شیخ علی اصفهان، ماده ای به نام پلی آلومینیم کلراید (pacl) جایگزین گردیده است. هدف از این پژوهش  بررسی و مقایسه عملکرد ماده منعقد کننده pacl با کلرید فریک و آلوم، بررسی تأثیر شرایط متغیر دمایی، و مطالعه عملکرد توأم آن با کمک منعقدکننده نشاسته، برای حذف کدورت از آب کدر شبیه سازی شده  با کائولین، بوده است. نتایج مشاهدات، علاوه بر آشکارسازی روند ته نشینی توسط هر یک از منعقدکننده های مذکور، نشان از سرعت بالای ته نشینی فلاک ها با پلی آلومینیم کلراید داشت. بر خلاف دو منعقدکننده آلوم و کلرید فریک، پلی آلومینیم کلراید به تغییرات دمایی آب حساس نبوده و نوسانات کدورت باقی مانده دیده نشد. در غلظتهای بالای pacl، افزودن نشاسته تأثیری بر میزان کدورت باقی مانده نداشت؛ در حالی که در غلظتهای پایین تر، نشاسته به خوبی به عنوان کمک منعقدکننده وارد عمل شده و به طور قابل توجهی باعث کاهش کدورت باقی مانده گردید.